Aquà amósanse os documentos administrativos máis utilizados na ÆæȤÌÚѶ·Ö·Ö²Ê. Dise para que se utilizan, en que regulamentación se basean, faise referencia a aspectos da redacción e a algunha da fraseoloxÃa que se utiliza en cada un.
Ofrecemos neste espazo 22 documentos administrativos comentados. Están concibidos para facilitar o labor do persoal que presta servizo nas diferentes unidades da Universidade. Ofrécense tanto as indicacións xerais coma uns formatos xenéricos que podern servir como modelo para a elaboración de documentos administrativos.
Con isto preténdese dar un paso importante para normalizar a produción de escritos que se utilizan decote na nosa comunicación interna e externa, ademais de establecermos uns criterios de imaxe institucional moderna dunha Universidade que debe ter como obxectivo esencial ser útil á sociedade que lle dá sustento.
A lexislación lingüÃstica da ÆæȤÌÚѶ·Ö·Ö²Ê propicia que o galego, idioma propio da institución, sexa a lingua normal de comunicación, expresión e traballo da comunidade universitaria (PNL da ÆæȤÌÚѶ·Ö·Ö²Ê 2002)
A lingua dos procedementos administrativos tramitados pola ÆæȤÌÚѶ·Ö·Ö²Ê será, por defecto, o galego. Porén, empregarase o castelán cando resulte procedente conforme ao disposto na lexislación de procedemento administrativo. (RUL da ÆæȤÌÚѶ·Ö·Ö²Ê - 2022)
A alegación
É o documento por medio do cal unha persoa achega datos, documentos ou calquera outro tipo de información que xulgue relevante durante a tramitación dun procedemento administrativo.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
A persoa que escribe fai referencia a si mesma en 1ª persoa (...sinalo como medio preferente...), pero menciona a quen a vai recibir por medio da 2 persoa de cortesÃa, excepto cando se empregan marcas de tipo impersoal.
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
Desexo que calquera notificación...
En relación con iso, ALEGO
En relación con iso, formulo as seguintes ALEGACIÓNS
O aviso
O aviso é un tipo especÃfico de anuncio por medio do cal se pon un feito determinado en coñecemento das posibles persoas interesadas para que actúen en consecuencia.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Quen emite: 3ª persoa do singular (formas impersoais)
Quen recibe: 2ª persoa do plural (±¹Ã³²õ); 3ª persoa do plural (eles, elas)
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
Con motivo de...
ComunÃcaselle ao alumado, a toda a comunidade universitaria...
Faise saber que....
A lista de persoas admitidas farase pública..
A Universidade de Santiago informa de que...
As persoas interesadas poden recoller...
Correo electrónico
É unha das manifestacións máis xerais da comunicación interpersoal por medio da escrita. Non ten unha función definida dentro do corpo de documentos administrativos, o que leva a empregar un estilo sinxelo.
- Para: Persoas destinatarias do correo electrónico. Esta información é sempre pública, o que quere dicir que se se reenvÃa en copia, todas as persoas que a reciben poderán ver o destinatario orixinal.
- CC: Permite enviar copias dun correo a outras persoas destinatarias ademais das principais. É unha copia pública, polo que tanto as persoas destinatarias principais comaas postas en copia poderán vera que máis se lle envÃa ese correo. Do destinatario principal espérase que responda ou se dea por aludida, mentres as persoas destinatarias incluÃdas no CC son avisadas só informativamente.
- CCO: Permite enviar copias dun correo a outras persoas destinatarias ademais das principais ás que vai dirixido. É unha copia privada, polo que nin as persoas destinatarias principais nin as postas en copia poderán a quen máis se lles envÃa ese correo.
- Asunto: Descrición breve sobre que trata o correo (ex.: información Consello de Goberno)
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Quen emite: 1ª persoa do singular (eu), o máis habitual; 1ª persoa do plural (²Ôó²õ), que ten un carácter máis impersoal ou colectivo.
Quen recibe: 2ª persoa de cortesÃa (como xa sabe, o máis habitual; 2ª persoa do singularl (ti), se existe amizade entre as persoas se relacionan.
Débese manter a coherencia en canto ao tratamento en todo o conxunto do correo electrónico. Se se escolle como saúdo ³§±ðñ´Ç°ù, a despedida debe ser Atentamente. Pola contra se se escolle Benquerida amiga, a despedida terÃa que ser acorde co grao de cordialidade: atentamente, con atentos saúdos, etc.
É importante o uso de conectores para conectar parágrafos, pois facilitan a lectura e organizan os contidos: por unha banda...; a respecto de..., etc.
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
Con motivo de...
Como xa debe saber....
En resposta a...
O motivo deste correo é solicitarlle...
EscrÃbolle para lle pedir...
EscrÃbolle para lle expresar
Se non lle resulta molesto, agradecerÃa...
A certificación
É o documento que emite a persoa que exerce a secretarÃa dun órgano sobre os acordos adoptados nunha reunión.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Quen a emite: 1ª persoa do singular (eu), o máis habitual.
A fórmula final e a datación hanse escribir en parágrafos diferentes.
Débese evitar o uso de tratamentos protocolarios.
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
Que, na sesión celebrada...
Que, na xuntanza desenvovida o dÃa...
E para que conste, asino esta certificación...
O certificado
É o documento que unha persoa autorizada pola lexislación que rexe unha Administración emite para acreditar a veracidade dun feito, dos datos que se recollen en actas e arquivos, etc.
O certificado administrativo expÃdeo unha persoa autorizada legalmente; xeralmente é función dos secretarios, xerentas ou xefas de servizo.
O nome "certificación" resérvase para un subtipo de "certificado": o emitido pola persoa que exerce a secretarÃa dun órgano colexiado.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Quen emite: 1ª persoa do singular (eu), o máis habitual.
Quen recibe (persoa interesada): 3ª persoa do singular (está contratada).
A fórmula final e a datación hanse escribir en parágrafos diferentes.
Débese evitar o uso de tratamentos protocolarios.
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
Que, de acordo cos antecendentes...
Que, dos antecedentes que constan nos nosos arquivos, desprédese....
Que, dos informes que dispoñemos no noso Servizo, o resultado...
E para que conste, asino este certificado
A circular
É un subtipo de carta que se caracteriza polo feito de ser enviada a un número indeterminado de persoas.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Quen emite: 1ª persoa do singular (eu), o máis habitual; 1ª persoa do plural (²Ôó²õ), que ten un carácter máis impersoal ou colectivo.
Quen recibe: 2ª persoa de cortesÃa (como xa sabe, o máis habitual; 2ª persoa do singularl (ti), se existe amizade entre as persoas que establecen a interlocución.
Débese manter a coherencia en canto ao tratamento en todo o conxunto da carta. Se se escolle como saúdo ³§±ðñ´Ç°ù²¹, a despedida debe ser Atentamente. Pola contra se se escolle Benquerida amiga, a despedida terÃa que ser acorde co grao de cordialidade: atentamente, con atentos saúdos, etc.
É importante o uso de conectores para conectar parágrafos, pois facilitan a lectura e organizan os contidos: por unha banda...; a respecto de..., etc.
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
Con motivo de...
Como xa debe saber....
En resposta a...
O motivo desta circular..
EscrÃbolle para lle pedir...
EscrÃbolle para lle expresar
Se non lle resulta molesto, agradecerÃa...
A citación
É o documento por medio do cal se solicita nun lugar e nun prazo determinado a presenza dunha persoa para que cumpra un trámite administrativo.
Chámaselle "citación a dÃa certo" a aquela na que se esixe a comparecencia unha hora e un dÃa determinados. Se só se marca un lÃmite antes do cal hai que presentarse fálase de "citación a prazo".
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Quen a emite: 1ª persoa do singular (eu), o máis habitual.
Quen a recibe: 2ª persoa de cortesÃa (Co gallo de que vostede...).
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
Co gallo de...
De acordo coa resolución...
Se non comparecese...
Documentación que debe achegarse...
RequÃroo para que compareza
O convenio
É o documento en que se fan uns determinados compromisos de colaboración entre dúas ou máis partes para acadaren obxectivos de interese mutuo.
Dependendo do contido do convenio, pode ser: convenio de colaboración, acordo de cooperación, acordo marco, etc.).
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
As referencias ás partes asinantes fanse en 3ª persoa do plural (...as dúas partes asinan este convenio...).
O tempo verbal é o presente do indicativo, aÃnda que nalgúns casos empregarase o futuro con valor de obrigatoriedade (Os medios estableceranse...).
Existen dous modelos de convenios que están esquematizados e comentados máis abaixo.
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
Acordo marco multilateral de colaboración entre...
Ambas as dúas partes recoñécense mutuamente...
Convenio especÃfico entre a Universidade de Santiago...
Dunha parte,..., en nome e representación de...
Da outra ,... en nome e representación de...
En sinal de conformidade, asinan este convenio no lugar e data indicados.
A convocatoria de reunión
É o documento por medio do cal se lle pide a algúen que asista a unha reunión nunha hora, unha data e un lugar fixado.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
A estrutura da convocatoria é moi fixa e o estilo parécese ao do oficio interno.
A lingua ten que buscar a concisión e o formalismo propios dunha comunicación oficial. Quen redacta fai referencia a si mesmo en 1ª persoa (°ä´Ç³¾±è°ù᳦±ð³¾±ð...), pero menciona por medio da 2ª de cortesÃa a quen a vai recibir (Compráceme convocalo...).
Non se usa o verbo celebrar, xa que este se refire a unha festa, un cabodano ou unha commemoración, cousas ben diferentes á realización dunha xuntanza de traballo. Pódese usar: ter lugar, realizar, facerse, etc.
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
Asuntos de trámite
Compráceme convidalo á próxima reunión...
Convócoos á próxima reunión que terá lugar...
En aplicación do...
Lectura e aprobación da acta da sesión anterior.
Por encargo da vicerreitora, convócovos á xuntanza que...
Por orde da presidenta, convócoo á reunión...
Rolda Aberta de intervencións
O currÃculo (ou currÃcum vÃtae)
É o documento que contén os datos relativos á situación persoal, os estudos, a experiencia profesional, etc. dun candidato nun concurso, dunha persoa que opta a un praza, a un posto de traballo, a unha bolsa, etc.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
O currÃculo vai estar redactado de xeito breve, claro, preciso, esquemático e sen redundancias. Cada grupo de datos ha de ter o tÃtulo do seu apartado correspondente: datos persoais, formación, etc.
Dentro de cada apartado os datos teñen, preferentemente, unha ordenación cronolóxica.
Cando as circunstancias o esixan, o currÃculo acompáñase das fotocopias (simples ou compulsadas, segundo o que corresponda) dos documentos acreditativos dos datos que se expliciten.
°Õ±ð°ù³¾¾±²Ô´Ç±ô´Ç³æò¹
Académico, -ca
Bolsa
Bolseiro, -ra
°ä³Ü°ù°ùó¦³Ü±ô´Ç
Doutor, -ra
Doutoramento
Estudante
Estudo
²Ñá²õ³Ù±ð°ù, mestrado
Materia
Memoria de licenciatura
Plan de estudo
Posgrao
±Ê°ù±ð¾±²Ô²õ³¦°ù¾±³¦¾±Ã³²Ô
Proxecto de fin de carreira
Tese de doutoramento
Traballo de fin de grao
Traballo de fin de mestrado
³Õ²¹±ô¾±»å²¹³¦¾±Ã³²Ô
A declaración
É o documento que alguén emite para acreditar a veracidade dun feito ou a exactitude dunha información relacionada consigo mesmo.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Débese buscar a claridade, a concisión e a ordenación lóxica dos contidos para facilitar a lectura e a compresión do documento.
Intentarase manter un ton neutro, para dar relevancia aos contidos que se declaran.
Quen redacta fai referencia a si mesmo en 1ª persoa (...declaro...). O tempo verbal que se utiliza normalmente é o presente de indicativo.
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
De acordo co dispón o artigo...
En cumprimento do que dispón
En relación co expediente tramitado...
E, para que conste, asino esta declaración.
...non exercer actividade ningunha...
...que na actualidade non...
...que non recibÃn importe ningún...
A denuncia
É o documento co que se pon en coñecemento da Administración a existencia duns feitos que fan que esta inicie a súa actividade investigadora e, no seu caso, sancionadora.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Débese buscar a claridade, a concisión e a ordenación lóxica dos contidos para facilitar a lectura e a compresión do documento.
Intentarase manter un ton neutro, para dar relevancia aos contidos que se denuncian.
Quen redacta fai referencia a si mesmo en 1ª persoa (...denuncio...) pero menciona a quen a vai recibir por medio da 2ª persoa de cortesÃa, agás cando se empregan marcas de tipo impersoal (...que se me comunique).
A dilixencia
É un subtipo de certificado que a a Administración emprega para acreditar a realización dun trámite interno. Serve para constatar un cambio de categorÃa, unha modificación da remuneración, etc.
A estrutura xeral é semellante á do certificado, aÃnda que ao se tratar dunha comunicación interna téndese a unha maior simplicidade.
Non se identifica ao comezo do documento quen escribe. Desaparece a fórmula de constancia. O bloque da sinatura consta de máis información, pois inclúe a información completa da persoa que escribe.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Débese buscar a claridade, a concisión para facilitar a lectura e a compresión do documento.
Quen redacta fai referencia a si mesmo en 1ª persoa (...fago constar...). O feito que se certifica faise en 3ª persoa.
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
DILIXENCIA para facer constar que os acordos...
Que na lista de admitidos
Que no dÃa 23 de febreiro tomou posesión da praza...
O infome
É o documento en que se presenta unha situación ou se emite unha opinión arredor de calquera decisión administrativa, fundamentándose en argumentos legais.
Atendendo a determinados criterios, podemos observar varias tipoloxÃas de informes. As máis importantes distinguen entre informes valorativos (segundo o contido), e informes preceptivos (segundo o carácter legal), e entre os informes vinculantes e informes non vinculantes (segundo o valor das conclusións).
A estrutura e o contido dos informes son á forza variables, malia todo hanse de seguir unhas pautas e deben ter unha información mÃnima.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Débese buscar a claridade, a concisión para facilitar a lectura e a compresión do documento.
Quen redacta faino en 1ª persoa. Pode facelo tamén en 1ª do plural ou 3ª do singular, se é un órgano colexiado.
O tempo verbal que se usa preferentemente é o presente do indicativo. Porén, no apartado expositivo dos precedentes támen é habitual utilizar o pasado: estudouse, considerouse, etc.
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
Considero que...
...emitir un informe favorable...
Esta comisión considera que...
...informar favorablemente sobre...
Propoño que...
A invitación
É o documento que serve para comunicarlle a alguén que está convidado a un acto determinado.
Ao ser a invitación un documento protocolario, a presentación e o deseño adquiren unha grande importancia na súa concepción, o que motiva que o formato sobre o cal se redactan poida ter tamaños moi diversos.
Na invitación non hai fórmula de saudación, nin de despedida, nin sinatura.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Débese buscar a claridade, a concisión para facilitar a lectura e a compresión do documento.
Quen redacta fai referencia a si mesmo en 3ª persoa, pero menciona a quen vai recibir a invitación por medio da 2ª de cortesÃa (...comprácese en convidar a vostede...).
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
...comprácese en convidalo/-la ...
...comprácese en convidar a vostede ...
...fará a presentación...
...ten o pracer de convidalo...
...³¦´Ç²Ô±¹Ã»å²¹²¹...
...que se celebrará o vindeiro...
A memoria
É o documento que se emprega para describir a xestión, tanto económica como de actividades, levada a cabo por un organismo ou unha unidade calquera durante un perÃodo de tempo concreto (un ano ou, no caso de institucións académicas, un curso).
A lonxitude do documento e a diversidade de temas dificultan a tarefa de determinar unha estrutura detallada, pero si é posible marcar unha serie de grandes bloques. Como principio débese facer unha presentación lóxica e ordenada, segundo as dimensións da unidade académica ou de xestión
Débese botar man dos anexos para mostrar o material ao que se fai referencia na memoria.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Débese buscar a claridade, a concisión para facilitar a lectura e a compresión do documento.
Redáctase utilizando a 3ª persoa do singular.
UtilÃzase preferentemente o pasado (realizouse) e o presente. Esta última para a introdución e, en xeral, para expresar que non é unha caracterÃstica especÃfica do perÃodo analizado.
°Õ±ð°ù³¾¾±²Ô´Ç±ô´Ç³æò¹
Acta
Anexos
Bolsas
Convenios
Cursos
Outros datos
Orzamentos
Proxectos de investigación
Teses
O oficio
É un documento que se usa para comunicar información oficial, normalmente un único tema, entre as administracións ou desde a Administración aos cidadáns. No primeiro dos casos recibe o nome de "oficio interior" e no segundo "oficio exterior".
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Débese buscar a claridade, a concisión para facilitar a lectura e a compresión do documento.
Quen redacta fai referencia a si mesmo en 1ª persoa do singular (...°ù±ð³¾Ã³Ù´Ç±ô±ô±ð...), aÃnda que pode recorrer á do plural (...°ù±ð³¾¾±³Ùó¾´Ç²õ±ô±ô±ð...) para se referir a unha colectividade ou ofrecer un valor de modestia. Pola contra, menciona a que o vai recibir por medio da 2ª persoa de cortesÃa (...que dea...).
°Õ±ð°ù³¾¾±²Ô´Ç±ô´Ç³æò¹
Achegar (achégolle os documento referentes a...)
Anexar
Remitir
Tramitar
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
Compráceme comunicarlle...
De acordo co disposto no artigo...
Fágolle chegar
Para dar cumprimento...
°Õ°ù²¹³¾Ã³Ù´Ç±ô±ô±ð...
A petición
É o documento en que se recolle unha solicitude feita sobre un asunto para o que non existe normativa reguladora.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Débese buscar a claridade, a concisión para facilitar a lectura e a compresión do documento.
Quen redacta fai referencia a si mesmo en 1ª persoa (...co meu alumnado...), pero menciona a quen a vai recibir en 2ª persoa de cortesÃa, excepto cando emprega marcas de tipo impersoal (...que nos sexa asignado un orzamento...).
°Õ±ð°ù³¾¾±²Ô´Ç±ô´Ç³æò¹
Demando
Pido
Solicito
O recurso
É o documento por medio do cal unha persoa pide á Administración que anule un acto administrativo que considera inxusto e prexudicial para os seus intereses.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
A persoa que escribe fai referencia a si mesmo en 1ª persoa (...presentei unha solicitude...), pero menciona a quen a vai recibir por medio da 2ª persoa de cortesÃa, excepto cando se empregan marcas de tipo impersoal.
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
Contra a resolución ditada con data...
Contra a resolución ditada pola reitora da Universidade...
De acordo co que establece o Real decreto...e os Estatutos...
Consonte os artigos...
De acordo cos criterios xerais establecidos por... e a normativa...
Facendo uso do dereito que me confere o artigo...
INTERPOÑO/FORMULO RECURSO ORDINARIO, de acordo...
SOLICITO: Que se modifique a resolución que é obxecto deste recurso
A resolución
É o documento no que se recolle a decisión que un órgano competente adopta sobre calquera cuestión. Habitualmente ponse fin con ela ao procedemento administrativo.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Quen emite a resolución faino en 1ª persoa do singular ou 3ª persoa do singular no caso de ser produto dun órgano colexiado. DirÃxese a quen a vai recibir en 3ª persoa do singular ou do plural.
O tempo verbal que se usa normalmente é o presente do indicativo.
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
A proposta da Comisión de...
Contra esta resolución, que pon fin á vÃa administrativa, pódese...
Contra a resolución que aquà se notifica, pode interpoñer...
De acordo co que establece o Real decreto...e os Estatutos...
Consonte os artigos...
De acordo con todo o indicado, adopto a seguinte RESOLUCIÓN
De acordo cos criterios xerais establecidos por... e a normativa...
Despois de estudar a proposta...
Facendo uso do dereito que me confere o artigo...
O saúdo
É un documento de carácter protocolario que os altos cargos dunha institución empregan para comunicacións breves como comunicacións, felicitacións, agradecementos, etc.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Quen redacta o documento fai referencia a si mesmo en 3ª persoa ("...aproveita a ocasión..."); pero menciona por medio da 2ª persoa de cortesÃa a que o vai recibir ("... e agradécelle o envÃo...").
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
...aproveita esta ocasión para lle manifestar a súa consideración...
...comprácese en expresarlle o testemuño da súa consideración...
...saúda ao señor... e comprácese en convidalo a...
...saúda á señora... e felicÃtaa por...
A solicitude
Unha solicitude é un documento polo que unha persoa fÃsica ou xurÃdica se dirixe ao órgano competente sobre esa materia segundo a normativa vixente para formular una petición.
Non se pode indicar unha estrutura fixa, senón que hai que limitarse a presentar un modelo ideal que organiza a información de xeito claro e sinxelo.
¸é±ð»å²¹³¦³¦¾±Ã³²Ô
Quen redacta a solicitude fai referencia a si mesmo en 1ª persoa ("Que fun excluÃdo..."), pero menciona a quen a vai recibir por medio da 2ª de cortesÃa, excepto cando se empregan marcas de tipo impersoal ("...que se me inclúa...").
¹ó°ù²¹²õ±ð´Ç±ô´Ç³æò¹
...circunstancia que quedan probadas co documento anexo...
...cousa que acredito coa documentación que acompaño...
Que acepten esta petición de...
Que cumpro todas as condicións esixidas na convocatoria...
Que me sexa concedida...
Que, tendo en conta que...
¸é±ð²µ³Ü±ô²¹³¾±ð²Ô³Ù²¹³¦¾±Ã³²Ô
(16 de outubro de 2002)
3.2. Obxectivo xeral: Propiciar que o galego sexa lingua normal de comunicación, expresión e traballo da comunidade universitaria.
4.1.1 Obxecivos principais: Estimular o uso do galego en todos os ámbitos profesionais universitarios: a docencia, a investigación, a administración e os servizos universitarios.
4.4.1 Obxectivos principais: Consolidar a lingua galega como idioma de uso normal na xestión universitaria e mais nos servizos.
(28 outubro de 2022)
Artigo 3. As linguas na Universidade de Santiago de Compostela.
1. De acordo cos seus Estatutos, o galego, como lingua propia e oficial da Universidade de Santiago de Compostela (ÆæȤÌÚѶ·Ö·Ö²Ê) será a lingua de comunicación por defecto na súa actividade institucional e administrativa, asà como nos servizos que preste.
Artigo 9. Usos lingüÃsticos na administración.
1. A lingua dos procedementos administrativos tramitados pola ÆæȤÌÚѶ·Ö·Ö²Ê será, por defecto, o galego. Porén, empregarase o castelán cando resulte procedente conforme ao disposto na lexislación de procedemento administrativo.
2. As certificacións expediranse en galego, sen prexuÃzo dos dereitos lingüÃsticos das persoas usuarias. No caso de optar por unha versión bilingüe, a versión en galego aparecerá destacada.
3. Os contratos e convenios asinados pola ÆæȤÌÚѶ·Ö·Ö²Ê redactaranse en galego. De ser o caso, redactaranse na lingua ou linguas oficiais ou de traballo da outra ou outras entidades asinantes.
7. A lingua de redacción das disposicións de carácter xeral aprobadas pola ÆæȤÌÚѶ·Ö·Ö²Ê será o galego. De conformidade co previsto na Lei de Normalización LingüÃstica de Galicia as disposicións deben publicarse en galego e castelán, garantindo a ÆæȤÌÚѶ·Ö·Ö²Ê unha fiel correspondencia de ámbalas dúas versións.
Artigo 10. Usos lingüÃsticos nas relacións cos cidadáns.
1. O persoal de administración e servizos da ÆæȤÌÚѶ·Ö·Ö²Ê e os contratistas da ÆæȤÌÚѶ·Ö·Ö²Ê empregarán o galego como lingua por defecto nas súas comunicacións orais e escritas cos cidadáns, agás cando os interesados demanden ser atendidos en castelán.
2. No caso de unidades de atención especÃfica ao alumnado estranxeiro ou doutras comunidades autónomas poderanse empregar outras linguas.
Artigo 11. Usos lingüÃsticos nas comunicacións con outras institucións e entidades.
1. As comunicacións interuniversitarias e con institucións públicas e privadas con sede na Comunidade Autónoma de Galicia faranse en galego.
2. A ÆæȤÌÚѶ·Ö·Ö²Ê utilizará o idioma galego nas súas relacións cos órganos xudiciais radicados na Comunidade Autónoma de Galicia.
Artigo 14. Calidade lingüÃstica.
1. Nos textos, documentos e comunicacións da ÆæȤÌÚѶ·Ö·Ö²Ê tanto escritas coma orais coidarase especialmente a calidade e a corrección lingüÃstica no uso do galego.
2. Os textos da ÆæȤÌÚѶ·Ö·Ö²Ê procurarán o emprego dunha linguaxe sinxela, clara, inclusiva e non sexista.